Amniopunkcja

Jest to inwazyjne badanie prenatalne, któremu poddaje się Pacjentka między 14. a 16. tygodniem ciąży. Polega ono na pobraniu płynu owodniowego do badania kariotypu. Amniopunkcję zawsze zleca lekarz.

Istnieją dwa typy rutynowego badania USG ciąży:

• różnych wad genetycznych, szczególnie zespołu Downa
• wad układu kostnego, np. wrodzonej łamliwości kości
• zakażeń płodu, np. opryszczki lub różyczki
• wad ośrodkowego układu nerwowego, np. bezmózgowia
• chorób krwi, np. choroby hemolitycznej noworodków
• chorób metabolicznych, np. cystynurii, choroby „syropu klonowego”.

Ponadto amniopunkcję wykonujemy, by określić dojrzałość płodu.

Amniopunkcji poddają się zazwyczaj Pacjentki, które:

• urodzą dziecko po ukończeniu 35. roku życia
• urodziły dziecko z jakąś wadą wrodzoną
• mają lub miały krewnych dotkniętych wadą wrodzoną
• same mają lub miały taką wadę
• związały się z partnerem z wadą wrodzoną.

Przed przystąpieniem do badania konieczne jest opróżnienie pęcherza moczowego. Pacjentka otrzymuje znieczulenie miejscowe.

Przebieg badania

Pacjentka siada na fotelu ginekologicznym lub kozetce Amniopunkcję wykonuje się pod kontrolą USG, które lokalizuje zbiornik płynu owodniowego z daleka od płodu i łożyska.

Po odkażeniu skóry w wybranym miejscu lekarz nakłuwa przez powłoki brzucha ciężarnej jajo płodowe igłą punkcyjną i pobiera płyn o wodniowy do strzykawki. Do analizy potrzebne jest około 20 ml tego płynu.

Podczas nakłuwania Pacjentka powinna sygnalizować lekarzowi wszelkie nagłe dolegliwości, jak np. ból. Na koniec w miejscu nakłucia lekarz zakłada jałowy opatrunek.

Po badaniu, jeszcze przez kilka godzin, Pacjentka powinna pozostać pod obserwacją lekarską. Sporadyczne są niewielkie krwawienia z rany po nakłuciu.